کد مطلب:152439 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166
برزخ یکی از شیوخ عرب، که دوست داشت عزای امام حسین برپا گردد
شهید بزرگوار، استاد اخلاق، آیة الله دستغیب در یكی از كتابهای پربهای خود (گنجینه ای از قرآن) فرموده اند: یكی از علما در حدود بیست سال پیش، برای بنده نقل فرمود كه یكی از شیوخ عرب در عراق مرده بود.
در خواب دیدند كه او معذب است و با غل های آتشین، او را در محضر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام حاضر كردند. حضرت از او پرسیدند: در دنیا، چه عمل داشتی؟!
شیخ عرب گفت: خرابكاری داشتم، ولی كارهای خوب هم داشته ام! مثلا مردم را به خیرات وامی داشتم و به مجالس روضه خوانی دعوت می كردم.
حضرت فرمودند: آری، ولی مردم را با رودربایستی، وادار می كردی! عرض كرد:بلی، ولی بالاخره جلال شما را با این كار ظاهر می كردم. حضرت فرمودند: غرضت آن بود كه ریاستت محفوظ بماند! عرض كرد: صحیح است كه من یك عمل خالص
نداشتم، ولی شما خودتان شاهد هستید كه در دلم خوش داشتم كه نام شما بلند شود و عزای امام حسین علیه السلام برپا گردد!
حضرت فرمودند: «پس حسابت با حسین علیه السلام است» یعنی باید از باب الحسین وارد شوی ورنه از طریق عدل، راهی برای نجات تو نیست.
بیننده ی خواب گفت: در این هنگام، دیدم كه حضرت سیدالشهداء علیه السلام در گوشه ای قرار گرفته اند و این شیخ عرب را نزد آقا آوردند.
حضرت امام حسین علیه السلام فرمودند: خلوه! او را رها كنید. [1] .
در خواب دیدند كه او معذب است و با غل های آتشین، او را در محضر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام حاضر كردند. حضرت از او پرسیدند: در دنیا، چه عمل داشتی؟!
شیخ عرب گفت: خرابكاری داشتم، ولی كارهای خوب هم داشته ام! مثلا مردم را به خیرات وامی داشتم و به مجالس روضه خوانی دعوت می كردم.
حضرت فرمودند: آری، ولی مردم را با رودربایستی، وادار می كردی! عرض كرد:بلی، ولی بالاخره جلال شما را با این كار ظاهر می كردم. حضرت فرمودند: غرضت آن بود كه ریاستت محفوظ بماند! عرض كرد: صحیح است كه من یك عمل خالص
نداشتم، ولی شما خودتان شاهد هستید كه در دلم خوش داشتم كه نام شما بلند شود و عزای امام حسین علیه السلام برپا گردد!
حضرت فرمودند: «پس حسابت با حسین علیه السلام است» یعنی باید از باب الحسین وارد شوی ورنه از طریق عدل، راهی برای نجات تو نیست.
بیننده ی خواب گفت: در این هنگام، دیدم كه حضرت سیدالشهداء علیه السلام در گوشه ای قرار گرفته اند و این شیخ عرب را نزد آقا آوردند.
حضرت امام حسین علیه السلام فرمودند: خلوه! او را رها كنید. [1] .
[1] كرامات الحسينية ج 1، ص 178.